Igor Brejdygant i zagadkowa śmierć młodego żeglarza. Czy to mogło być samobójstwo? Wojciech Chmielarz, ślepa miłość i zabójca z portalu randkowego. Max Czornyj i bestialskie czyny mordercy-zoofila. Marta Guzowska i historia dwóch nastolatek: jedna chce umrzeć, druga – zabić. Małgorzata i Michał Kuźmińscy o satanistach. Joanna Opiat-Bojarska o porwaniu zakończonym zabójstwem oraz Katarzyna Puzyńska o czterech zbrodniach, których podłożem była chora namiętność.
Autorzy rozmawiali z dochodzeniowcami, profilerami, psychologami, kryminologami, seksuologami. Analizowali akta spraw. Musieli wejść w nowe role: narratorów przedstawiających kulisy śledztwa i rozmawiających z ekspertami, których udział okazuje się niezwykle ważny dla przebiegu opowieści, a zarazem gospodarzy telewizyjnego studia. Ta próba powiodła się znakomicie.
Jak można było nie zauważyć przyczajonego zła? Można było, bo zbrodnia – jak pisze Chmielarz: – „To cały proces. Skomplikowana operacja, która została doprowadzona do perfekcji w wyniku toczących się miliony lat procesów ewolucji. To pojedynek między łowcą a ofiarą. Pojedynek, który właśnie się rozpoczyna, chociaż osoba, na którą polujesz, jeszcze o tym nie wie”.
Tym razem siedem opowieści i ośmioro autorów: Igor Brejdygant, Wojciech
Chmielarz, Max Czornyj, Marta Guzowska, Małgorzata i Michał Kuźmińscy, Joanna Opiat-Bojarska oraz Katarzyna Puzyńska. Każdy z nich przeanalizował okoliczności towarzyszące przestępstwom i opisał wybraną historię, starając się zrozumieć, co doprowadziło do tragedii. Autorzy zrobili to w charakterystyczny dla siebie sposób, do którego przyzwyczaili swoich czytelników. Wstęp do książki napisał twórca i prowadzący Magazyn Kryminalny 997 - Michał Fajbusiewicz.
Autorzy rozmawiali z dochodzeniowcami, profilerami, psychologami, kryminologami, seksuologami. Analizowali akta spraw. Musieli wejść w nowe role: narratorów przedstawiających kulisy śledztwa i rozmawiających z ekspertami, których udział okazuje się niezwykle ważny dla przebiegu opowieści, a zarazem gospodarzy telewizyjnego studia. Ta próba powiodła się znakomicie.
Jak można było nie zauważyć przyczajonego zła? Można było, bo zbrodnia – jak pisze Chmielarz: – „To cały proces. Skomplikowana operacja, która została doprowadzona do perfekcji w wyniku toczących się miliony lat procesów ewolucji. To pojedynek między łowcą a ofiarą. Pojedynek, który właśnie się rozpoczyna, chociaż osoba, na którą polujesz, jeszcze o tym nie wie”.
Tym razem siedem opowieści i ośmioro autorów: Igor Brejdygant, Wojciech
Chmielarz, Max Czornyj, Marta Guzowska, Małgorzata i Michał Kuźmińscy, Joanna Opiat-Bojarska oraz Katarzyna Puzyńska. Każdy z nich przeanalizował okoliczności towarzyszące przestępstwom i opisał wybraną historię, starając się zrozumieć, co doprowadziło do tragedii. Autorzy zrobili to w charakterystyczny dla siebie sposób, do którego przyzwyczaili swoich czytelników. Wstęp do książki napisał twórca i prowadzący Magazyn Kryminalny 997 - Michał Fajbusiewicz.
Książka zawiera 7 opowieści o zbrodniach, które miały miejsce w Polsce. Każdy z autorów przedstawił każdą historię z własnej perspektywy i dzięki temu możemy dowiedzieć się czegoś więcej o danej sprawie.
A sprawy są naprawdę bardzo bulwersujące zaczynając od zoofilii poprzez brutalne jak morderstwa czy satanistyczne rytuały, które doprowadzają człowieka do różnych zachowań.
Każde z opowiadań jest bardzo ciekawe i w czytelniku wzbudza wiele emocji i w umyśle człowieka rodzą się różne pytania: "Jak to możliwe", "Czy człowiek naprawdę jest do tego zdolny?" "Dlaczego do tego doszło?" i wiele innych. Czytelnikowi może być trudno uwierzyć w to, że takie rzeczy się działy. I to na terenie Polski.
Uważam, że druga część "Opowiem ci o zbrodni" jest lepsza niż pierwsza część. W drugiej części autorzy opowiadań skupiają się bardziej na opowiedzeniu danej historii i przedstawieniu wielu różnych dowodów czy zachowań.
Książka godna polecenia dla osób, które interesują się zbrodniami dokonanymi w Polsce i dla tych, co lubią kryminały.
Ocena: 5
Będę niebawem czytać. Ten zbiór czeka na mojej półce w kolejce.
OdpowiedzUsuń