Końcówka 2018 roku. Pensjonat prowadzony przez Jerzego Zawiślaka i jego wybrankę przygotowuje się do zimowego sezonu, który powinien dać trochę wytchnienia i pozwolić na spokojne przygotowanie ich ślubu. Okoliczne lasy zastygają w mroźnym letargu, jezioro skuwa lód, ziemia jest skryta pod śnieżnym całunem. Ale chłód panuje tylko na zewnątrz. Niektórzy mieszkańcy i goście pensjonatu „Cymanowski Młyn” skrywają sekrety, które miały nigdy nie wyjść na jaw, a które z każdą chwilą są coraz bliżej odkrycia…
Kim tak naprawdę jest Anna? Kogo obawia się Kostuch? Czy Formellowie dotrzymają złożonej przez Jakuba obietnicy? I w jaki sposób dziecku Moniki i Macieja może zagrozić tajemnica starego naszyjnika z szafirem?
To nie jest dobra książka.
Ostatni raz skusiłam się na ten duet. I już raczej nie sięgnę po książki pana Stefana Dardy.
Jak wspominałam kiedyś, jedynymi książkami tego autora godne polecenia są Czarny Wygon. Gdyby inne horrory zostały napisane w taki sposób, można by rzecz, że doczekaliśmy się w końcu solidnego polskiego autora horrorów. Ale reszta horrorów pana Dardy pikuje w dół jak samolot.
Cała książka to właściwie same opisy tego, co robią bohaterowie.
Każdy z nich ma tajemnice, ale nikt nie robi nic aby dowiedzieć się prawdy, nikt nie zgłębia się w to, z kim mieszka, z kim jest.
Nie ma to ani składu ani ładu, nic nie odnosi się do opisu na tylnej okładce książki.
Dziwna narracja w kilku osobach, wiele rzeczy jest pomieszanych z poprzednią książką. Zamiast raz a porządnie wyjaśnić co działo się poprzednio, autorzy co chwilę wracali do przeszłości.
Ani to thriller ani to obyczajówka.
Bohaterowie nudni, akcji nie ma, nic kompletnie się nie dzieje poza opisami tego, co robią bohaterowie, jak się zachowują.
Cała książka jest dziwna.
Jedynie co ratuje tą książkę to naprawdę ładna okładka.
Ocena: 1
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz