Frode Granhus - Trumniarz/ Recenzja

Kolejna powieść ze śledczym Rinem Carlsenem.

Wioska Reine na Lofotach.

2013
Pewna dziewczynka twierdzi, że przez dobę była trzymana w zamkniętej trumnie. Mało kto w rodzinnej miejscowości jej wierzy, a dochodzenie utyka w martwym punkcie.

2015
Na brzegu fiordu znaleziono kasetę wideo z nagraniem dziewczynki zamkniętej w trumnie, Rino Carlsen zaś odgrzebuje dawną sprawę porwania, by dojść, co się właściwie wydarzyło. Tymczasem okazuje się, że nagranie być może wcale nie pochodzi sprzed dwóch lat…

Rino próbuje rozwiązać zagadkę dziwnych porwań dzieci.
Pierwszej dziewczynce nikt nie wierzy, ale Rino tak. 
Do tego zostają znalezione kości człowieka. Czy te dwie sprawy mają ze sobą związek? Okazuje się, że tak.
Podczas śledztwa, Rino odkrywa wiele rzeczy, które powoli doprowadzają go do rozwiązania zagadkowych porwań dzieci. A prawda jest dość szokująca. Rino trudno uwierzyć, że wiara może tak bardzo zaślepić rodziców, że skarzą swoje dzieci na cierpienie i wpoją im, że nie zostaną zbawieni, że są nieczyści.
Dla wybawienia ludzie wierzący potrafią zrobić wszystko.

Książka dość ciekawa.
Frode Granhus wykorzystał w tej książce kwestię religijną dla świadków Jehowy, którzy nie zgadzają się na przetoczenie krwi komuś z rodziny, żeby ta osoba została czysta i po śmierci trafiła do nieba. 
Małemu chłopcu zostaje przetoczona krew wbrew woli ojca, lekarz nie chciał pozwolić na to, aby on umarł. Od tego momentu ojciec chłopca wpadł w obłęd. Domowym sposobem chciał przetoczyć zdrową krew w syna, bo uważał, że wtedy zostanie on zbawiony. 
Czasami rodzice robią dziwne rzeczy dla wiary, ale to nie zmienia faktu, że syn powinien być ważniejszy dla ojca niż wiara.
Czytało się dobrze, ponieważ akcja rozgrywała się dość spokojnie, co ma swój plus. Główny bohater, Rino jest spokojny, nie jest nerwusem, jak większość głównych bohaterów. Działa rozsądnie, nie daje się ponieść emocją, stara się kalkulować zdobyte informacje na zimno.


Ocena: 4+